خبرگزاری گیل 25 گروه استان ها – مرجان سیف الدین: ابوالقاسم فردوسی شاعر حماسه سرای ایران نگین درخشان ادب پارسی و خالق شاهنامه است کتابی که با بیش از شصت هزار بیت نه تنها تاریخ و اسطوره بلکه جان و فرهنگ ایرانی را در خود جاودانه کرده است. فردوسی با زبانی استوار و روحی وطن دوست سرداران بزرگ ایران مانند رستم اسفندیار سیاوش و بهرام چوبین را با صلابت خرد و دلاوری تصویر می کند مردانی که هر یک نماد ایستادگی و شرف این سرزمین اند.
در شاهنامه قهرمانانی چون سیمرغ زال رستم اسفندیار و سهراب نماد شجاعت غیرت و اخلاق اند اعمال و افکارشان آرزوهای یک ملت را بازتاب می دهد و هر یک در جدال با سرنوشت و تقدیر با شکوه و اندوه می درخشند. رستم جهان پهلوان ایران نه فقط زورمند که نماد خرد دانایی و وفاداری است. اسفندیار شاهزاده رویین تن با اراده و ایمانش مفهوم ایستادگی را معنا می کند. سهراب جوانی است که شور زندگی و تلخی سرنوشت را در هم می آمیزد.
فردوسی زنان را نیز با احترام و تحسین وصف می کند. زنانی چون رودابه تهمینه گردآفرید و سیندخت نه تنها همسر و مادر بلکه مشاور قهرمان و حتی جنگجو هستند. آنان با خرد شجاعت و انتخاب های آزادانه نقشی کلیدی در سرنوشت داستان ها دارند و گاه محرک اصلی حوادث می شوند. فردوسی زنان را فراتر از کلیشه های زمانه اش با استقلال و قدرت به تصویر می کشد؛ چنان که گردآفرید در میدان نبرد تهمینه در انتخاب عشق و سیندخت در تدبیر و سیاست هر یک جلوه ای از شکوه زن ایرانی اند.
در شاهنامه فردوسی نه تنها حماسه سرایی کرده بلکه به دانش پزشکی و حکمت ایرانی نیز اشاراتی دارد از تولد رستم که با دقت و ظرافت وصف شده تا استفاده از نماد سیمرغ به عنوان نماد خرد و درمانگری که در فرهنگ ایرانی جایگاه ویژه ای دارد این نماد در جامعه پزشکی ایران به عنوان نشان فرهنگی پذیرفته شده است و یادآور پیوند عمیق حکمت و هنر فردوسی است.
فردوسی با عشق به ایران و فرهنگ کهن آن قهرمانان و پهلوانان را به نظم کشید و آزادگی و آزادخواهی را در بطن اشعارش دمید. زبان شاهنامه سرشار از شور و حرارت لطافت و زیبایی است و از هرگونه زشتی های زبانی و اخلاقی به دور است
فردوسی نماد استقامت خرد و عشق به وطن است وقلم خود تاریخ و فرهنگ ایران را از فراموشی نجات داد و شاهنامه اش چراغ راهی برای نسل های آینده شد. بزرگداشت او تجلیل از هویت ایرانی و پاسداشت زبان فارسی است که همچنان در دل ها و زبان ها جاودانه می ماند.
فردوسی حکیم سخن و نگین ادب پارسی در باغ توس آرام گرفت اما نام و یادش در شاهنامه جاودانه شد شاهنامه سرود جاودان قهرمانان است کتابی که هر برگش بوی غیرت عزت و عشق می دهد و در آن انسانیت و اخلاق تاج سر هر پهلوان است.
بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر سترگ و حماسه سرای ایران هر ساله در روز ۲۵ اردیبهشت ماه برگزار می شود؛ روزی که نه تنها پاسداشت زبان پارسی است بلکه تجلیل از میراث فرهنگی و تاریخی ایران زمین نیز به شمار می آیدفردوسی فرزند دیار توس در خراسان با سرودن شاهنامه اثری جاودانه آفرید که بیش از ۶۰ هزار بیت دارد و تاریخ ایران را از آغاز تا حمله اعراب به تصویر می کشد در بر گیرنده دوران چهار دودمان پادشاهی پیشدادیان کیانیان اشکانیان و ساسانیان است.
برنامه های روز بزرگداشت فردوسی در سراسر ایران با برگزاری مراسم شاهنامه خوانی نشست های علمی و فرهنگی و بازدید رایگان از آرامگاه این شاعر بزرگ همراه است که یاد و نام او را زنده نگه می داردفردوسی با وجود مشکلات و کمبود حمایت ها با عزمی راسخ و اراده ای پولادین شاهنامه را به پایان رساند و به عنوان حافظ زبان و فرهنگ ایرانی شناخته شد.
*فعال رسانه ای
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "حکیم توس، پاسدار زبان پارسی – خبرگزاری گیل 25 | اخبار ایران و جهان" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، اگر به دنبال مطالب جالب و آموزنده هستید، ممکن است در این موضوع، مطالب مفید دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "حکیم توس، پاسدار زبان پارسی – خبرگزاری گیل 25 | اخبار ایران و جهان"، کلیک کنید.