خلاصه کتاب چگونه با کودکم رفتار کنم؟ ( نویسنده مرضیه سلیمانی، صفورا شهلایی )

کتاب «چگونه با کودکم رفتار کنم؟» نوشته مرضیه سلیمانی و صفورا شهلایی، راهنمایی عملی برای والدینی است که به دنبال درک و حل مسائل رفتاری فرزندان خود از بدو تولد تا دوازده سالگی هستند. این کتاب با تمرکز بر راهکارهای کاربردی، به والدین کمک می کند تا ارتباطی مؤثرتر و سازنده تر با کودکانشان برقرار کرده و به رشد شخصیتی سالم آن ها یاری رسانند.

تجربه های بالینی و آموخته های روانشناختی نشان می دهد که هیچ کودکی بدون چالش های رفتاری نیست. در واقع، بخش جدایی ناپذیر تربیت، یافتن راهکارهایی شایسته برای مواجهه با این مسائل است. این کتاب ارزشمند، با زبانی ساده و روان، نکات کلیدی و تکنیک های اثبات شده ای را ارائه می دهد که به والدین و مربیان امکان می دهد تا با دیدگاهی جدید و امیدبخش، به دنیای کودکان خود نزدیک شوند و چالش های رایج را به فرصت هایی برای رشد و یادگیری تبدیل کنند. در ادامه، به بررسی عمیق و کاربردی نکات اصلی این اثر ارزشمند پرداخته می شود تا خوانندگان بتوانند با مهم ترین آموزه های آن آشنا شوند و آن ها را در زندگی روزمره خود به کار گیرند.

فلسفه و اصول بنیادین تربیت در نگاه نویسندگان

نویسندگان کتاب «چگونه با کودکم رفتار کنم؟»، دیدگاهی تازه و انسان محور به تربیت فرزندان ارائه می دهند که بر اساس درک عمیق از روانشناسی کودک بنا شده است. یکی از مهم ترین اصول این کتاب، تغییر پارادایم های سنتی تربیت و جایگزینی آن ها با نگاهی جدید است که در آن، کودک نه تنها دریافت کننده تربیت، بلکه یک موجود فعال و پویا در فرآیند رشد قلمداد می شود.

در این رویکرد، اهمیت درک ریشه های مشکلات رفتاری به جای صرفاً سرکوب آن ها، مورد تأکید قرار می گیرد. به این معنا که هر رفتار نادرست کودک، می تواند نشانه ای از یک نیاز برآورده نشده، یک احساس درک نشده، یا یک مهارت آموخته نشده باشد. والدین تشویق می شوند تا به جای دیدن رفتار به عنوان یک مشکل، آن را دریچه ای برای فهم عمیق تر دنیای درونی کودک بدانند و به جای درمان علائم، به سراغ ریشه ها بروند.

این کتاب به والدین اطمینان می دهد که مراجعه به متخصصان حوزه ی روانشناسی کودک، نباید مایه نگرانی یا شرمساری باشد. در فرهنگ عمومی، گاهی این تصور وجود دارد که مراجعه به روانشناس یا روانپزشک برای کودک، به معنای وجود یک مشکل حاد روانی است. اما نویسندگان توضیح می دهند که بسیاری از مشکلات رفتاری کودکان، قابل فهم و حل هستند و نیازی به دارو یا مداخلات پیچیده ندارند. این دیدگاه، بار روانی را از دوش والدین برمی دارد و آن ها را به سمت جستجوی راهکارهای علمی و تخصصی، حتی برای مسائل به ظاهر کوچک، سوق می دهد.

نقش والدین در شکل دهی به شخصیت و انتقال ارزش ها نیز از محورهای اساسی این فلسفه تربیتی است. والدین، اولین و مهم ترین الگوهای فرزندان خود هستند و چگونگی تعامل آن ها، نه تنها در شکل گیری رفتار، بلکه در ساختار ذهنی و عاطفی کودک تأثیر بسزایی دارد. انتقال ارزش های اخلاقی، فرهنگی و اجتماعی از نسلی به نسل دیگر، وظیفه ای حساس و حیاتی است که باید با احترام، همدلی و بدون خشونت انجام شود. کتاب هشدار می دهد که انتقال این ارزش ها با بی تفاوتی یا سخت گیری بیش از حد، می تواند کودک را به سمت پس زدن آن ها سوق دهد.

باور به این نکته که «کودک بدون مسئله وجود ندارد»، اولین گام برای پذیرش چالش های فرزندپروری و جستجو برای راهکارهای شایسته و مؤثر است.

مراحل کلیدی برای تغییر و بهبود رفتارهای کودکان

برای ایجاد تغییرات مثبت و پایدار در رفتارهای کودکان، کتاب «چگونه با کودکم رفتار کنم؟» یک چارچوب عملی و مرحله ای را پیشنهاد می دهد. این مراحل، به والدین کمک می کنند تا با دیدی سازمان یافته و هدفمند، به سراغ چالش های تربیتی بروند.

تشریح دقیق مشکل

اولین گام، شناسایی و توصیف دقیق و عینی رفتار نادرست است، بدون اینکه به قضاوت یا برچسب زنی متوسل شد. برای مثال، به جای گفتن «او بدخواب است»، بهتر است گفته شود: «او معمولاً دیر به خواب می رود و برای خوابیدن مقاومت می کند.» این توصیف دقیق، به والدین امکان می دهد تا بر روی رفتار مشخصی تمرکز کنند که قابل مشاهده و اندازه گیری است و از تعمیم های مبهم پرهیز کنند. این رویکرد، حل مسئله را آسان تر می سازد.

تمرکز بر یک مشکل در هر زمان

زمانی که چندین رفتار نامطلوب در کودک مشاهده می شود، ممکن است والدین احساس سردرگمی کنند و نتوانند به طور مؤثر عمل کنند. کتاب توصیه می کند که در هر زمان، تنها بر روی یک مشکل رفتاری تمرکز شود. انتخاب مشکل باید بر اساس اولویت بندی (مثلاً رفتاری که بیشترین آسیب را به کودک یا خانواده می رساند) و قابلیت تغییر آن باشد. این تمرکز، منابع و انرژی والدین را به سمت یک هدف مشخص هدایت می کند و احتمال موفقیت را افزایش می دهد.

انعطاف پذیری و پرهیز از سخت گیری مطلق

تربیت، فرآیندی پویا است و نیازمند انعطاف پذیری است. سخت گیری بیش از حد، می تواند منجر به مقاومت کودک، از دست دادن اعتماد به نفس و حتی ایجاد مشکلات رفتاری جدید شود. کتاب بر لزوم ایجاد تعادل بین قاطعیت و مهربانی تأکید می کند. والدین باید در عین حال که قوانین و انتظارات مشخصی دارند، فضایی برای خطای کودک و درک نیازهای او نیز فراهم کنند.

ثبات قدم و هماهنگی والدین

یکی از مهم ترین عوامل موفقیت در تربیت، ثبات قدم و هماهنگی بین والدین است. اگر پدر و مادر در مورد یک رفتار خاص کودک، واکنش های متفاوتی نشان دهند یا قوانین متغیری را اعمال کنند، کودک دچار سردرگمی شده و یاد نمی گیرد که چه انتظاری از او می رود. این کتاب تأکید می کند که والدین باید یک جبهه واحد در تربیت داشته باشند، در مورد روش ها به توافق برسند و پیام های یکسانی به کودک منتقل کنند. این هماهنگی، به کودک احساس امنیت و ثبات می دهد.

نگاه مثبت و تقویت رفتارهای مطلوب

به جای تمرکز صرف بر رفتارهای منفی و انتقاد از کودک، والدین تشویق می شوند تا «نیمه پر لیوان» را ببینند. توجه و تقویت رفتارهای مثبت و مطلوب کودک، حتی اگر کوچک باشند، می تواند تأثیر شگفت انگیزی در افزایش تکرار آن ها داشته باشد. این رویکرد، به کودک احساس ارزشمندی و توانمندی می دهد و او را به سمت انجام رفتارهای سازنده سوق می دهد.

شفاف سازی انتظارات به زبان کودک

گاهی اوقات کودکان به این دلیل رفتاری نادرست از خود نشان می دهند که انتظارات والدین برای آن ها روشن نیست یا به زبانی بیان شده که برای سن و درک آن ها دشوار است. کتاب بر این نکته تأکید دارد که خواسته ها و انتظارات باید به شکلی ساده، واضح و بدون تهدید بیان شوند. برای مثال، به جای گفتن «وسایلت را جمع کن وگرنه…»، می توان گفت: «بعد از اینکه اسباب بازی هایت را سر جایشان گذاشتی، می توانیم با هم کتاب بخوانیم.» ارائه مثال های ملموس برای سنین مختلف، به والدین در این زمینه کمک می کند تا نحوه ارتباط مؤثر با کودکانشان را بیاموزند.

تکنیک ها و روش های عملی تربیت کودک: گام به گام

کتاب «چگونه با کودکم رفتار کنم؟» مجموعه ای از تکنیک های عملی و گام به گام را ارائه می دهد که والدین می توانند برای مقابله با چالش های رفتاری کودکان از آن ها بهره مند شوند. این روش ها، ابزاری قدرتمند برای شکل دهی به رفتارهای مطلوب و مدیریت رفتارهای ناخواسته هستند.

تحسین و تشویق مؤثر

تحسین یک رفتار خوب، یکی از قوی ترین ابزارهای تقویت مثبت است. اما نحوه تحسین کردن اهمیت زیادی دارد. والدین باید به جای تحسین شخصیت کودک (مثلاً «تو بچه خوبی هستی»)، رفتار خاصی را که مطلوب است، تحسین کنند (مثلاً «عالی بود که اسباب بازی هایت را جمع کردی»). تحسین باید بلافاصله پس از مشاهده رفتار انجام شود تا ارتباط بین رفتار و پاداش برای کودک مشخص باشد. صداقت در تحسین و توجه به تلاش کودک، حتی اگر نتیجه کاملی حاصل نشده باشد، به او انگیزه می دهد. برای مثال، اگر کودک سعی کرده تخت خود را مرتب کند اما هنوز بی نظم است، می توان گفت: «تلاشت برای مرتب کردن تختت را دیدم و از این تلاشت خوشحالم.»

نادیده گرفتن هوشمندانه رفتارهای منفی جزئی

همه رفتارهای منفی کودک نیاز به واکنش والدین ندارند. برخی رفتارهای جزئی که هدفشان جلب توجه است (مانند غرغر کردن های کوچک یا بهانه گیری های بی مورد)، اگر نادیده گرفته شوند، به تدریج خودبه خود از بین می روند. این روش نیازمند صبر و دقت است. در حین نادیده گرفتن رفتار منفی، باید رفتارهای مثبت جایگزین را به طور فعالانه تقویت کرد. برای مثال، اگر کودک برای جلب توجه با صدای بلند حرف می زند، زمانی که آرام صحبت می کند، بلافاصله به او توجه کرده و پاسخ داده شود.

روش سوزن گرامافون گیرکرده برای مواقع مقاومت

این تکنیک، در مواقعی که کودک در برابر یک خواسته یا دستور ساده مقاومت می کند، کاربرد دارد. والدین باید یک جمله کوتاه و مشخص را با لحنی آرام، ثابت و بدون تغییر، بارها تکرار کنند. برای مثال، اگر کودک از خوردن شام امتناع می کند، والدین می توانند بارها با لحن آرام بگویند: «برای اینکه سیر شوی، باید شامت را بخوری.» این تکرار، بدون تهدید یا عصبانیت، باعث می شود کودک در نهایت متوجه شود که چاره ای جز انجام خواسته نیست.

پاداش دادن به رفتارهای مطلوب

پاداش، ابزاری قدرتمند برای افزایش احتمال تکرار رفتارهای مطلوب است. کلید موفقیت در پاداش دهی، شناخت علایق کودک و تنوع در پاداش هاست. پاداش می تواند شامل تحسین کلامی، فعالیت های مورد علاقه کودک (مانند بازی کردن با والدین)، یا اشیاء کوچک باشد. نکته مهم این است که پاداش نباید به رشوه تبدیل شود؛ یعنی پاداش برای انجام کاری که کودک وظیفه خود می داند، نباید همیشه تکرار شود. همچنین، والدین باید همواره به قول ها و وعده هایی که برای پاداش داده اند، عمل کنند تا اعتماد کودک خدشه دار نشود.

استفاده از جداول تغییر رفتار (استار چارت)

جداول تغییر رفتار، ابزاری بصری و انگیزشی هستند که به ویژه برای کودکان خردسال مؤثرند. این جداول برای تمرکز بر یک رفتار خاص طراحی می شوند (مثلاً هر شب دندان هایش را مسواک بزند). جدول باید ساده و جذاب باشد، با استفاده از برچسب ها، ستاره ها یا اشکال رنگی که کودک می تواند پس از انجام رفتار مطلوب به آن اضافه کند. پایداری در استفاده از جدول و تعیین پاداش های متناسب با تعداد ستاره های کسب شده، از اهمیت بالایی برخوردار است.

تنبیه به عنوان آخرین راه حل و با ملاحظات

تنبیه، باید آخرین راه حل و با ملاحظات بسیار به کار گرفته شود. هدف از تنبیه، آموزش پیامدهای رفتار نادرست است، نه تحقیر یا آسیب رساندن به کودک. والدین باید از زیاده روی و خشونت در تنبیه پرهیز کنند. توضیح دلیل تنبیه به کودک، دادن فرصت برای اصلاح رفتار و استفاده از تنبیه در کنار روش های مثبت تقویت رفتار، از اصول اساسی است. هر نوع تنبیهی باید کنترل شده و مختصر باشد و هرگز نباید به آسیب روحی یا جسمی کودک منجر شود، بلکه باید با هدف آموزش و رشد، و با تأکید بر محدودیت ها صورت پذیرد.

روش محروم کردن موقت (Time-out)

این روش به معنای جدا کردن موقت کودک از محیطی است که در آن رفتار نامطلوب رخ داده، به منظور کاهش تقویت های بیرونی و فراهم آوردن فرصتی برای آرامش و فکر کردن کودک. برای اجرای مؤثر، مدت زمان محرومیت باید کوتاه و متناسب با سن کودک باشد (مثلاً یک دقیقه به ازای هر سال سن). کودک باید دلیل محرومیت را بفهمد و پس از اتمام زمان، به فعالیت های عادی بازگردد، بدون اینکه دوباره در مورد رفتار قبلی صحبت شود.

روش تصحیح بیش از حد (Overcorrection)

این تکنیک، زمانی به کار می رود که کودک باید اشتباه خود را جبران کرده و رفتار مثبت را تمرین کند تا جایی که از رفتار نادرست متنفر شود. برای مثال، اگر کودکی اسباب بازی هایش را در وسط اتاق پرت کند، از او خواسته می شود که نه تنها اسباب بازی های خود را جمع کند، بلکه برای چندین بار (مثلاً هفت بار) آن ها را برداشته و در جای مشخص بگذارد. هدف این است که کودک با تکرار مکرر رفتار صحیح، مسئولیت اشتباه خود را بپذیرد و از انجام رفتار نادرست در آینده خودداری کند. این روش، حس حرف شنوی و مسئولیت پذیری را در کودک تقویت می کند.

برقراری ارتباط مؤثر: گوش دادن و صحبت کردن با کودک

گوش دادن فعال و همدلانه، سنگ بنای هر ارتباط مؤثری است. والدین باید به حرف های کودک گوش دهند و تلاش کنند احساسات او را درک کرده و نام گذاری کنند (مثلاً «به نظر می رسد از اینکه دوستت اسباب بازیت را گرفته، ناراحتی»). این درک متقابل، به کودک احساس ارزشمندی می دهد. هنگام صحبت کردن با کودک، لحن باید آرام، محکم و ساده باشد. نگاه مستقیم به چشم های کودک و استفاده از بازی و داستان برای انتقال مفاهیم، به اثربخشی ارتباط کمک شایانی می کند. در این زمینه، یک نکته مهم این است که تا زمانی که کودک احساس نکند درک شده است، حاضر به شنیدن نخواهد بود.

آموزش روش های کسب آرامش به کودک

کودکان نیز مانند بزرگسالان دچار تنش و اضطراب می شوند. والدین می توانند به کودک کمک کنند تا منشأ تنش های خود را شناسایی کرده و روش های ساده ای برای کسب آرامش را بیاموزند. تکنیک هایی مانند نفس عمیق، شمارش معکوس، یا تصویرسازی ذهنی آرامش بخش، می توانند به کودک در مدیریت احساساتش کمک کنند. این آموزش ها، به او مهارت های مقابله ای ارزشمندی می بخشند که در طول زندگی برایش مفید خواهد بود.

راهکارهای عملی برای مشکلات رفتاری رایج کودکان

کتاب «چگونه با کودکم رفتار کنم؟» بخش های کاربردی و مفصلی را به بررسی و ارائه راهکارهای عملی برای مشکلات رفتاری رایج کودکان اختصاص داده است. این فصول، والدین را در مواجهه با چالش های روزمره یاری می کنند.

مدیریت مشکلات صبحگاهی

مشکلاتی مانند غرغر کردن، بی میلی به صبحانه خوردن یا کندی در آماده شدن برای مدرسه، می تواند صبح های خانواده را به میدانی پر تنش تبدیل کند. کتاب پیشنهاد می دهد که والدین با ایجاد روال های ثابت و قابل پیش بینی، صبحانه را مختصر و جذاب کنند و با شوخی و بازی، کودک را به همکاری تشویق نمایند. همچنین، نشان دادن رفتار بد کودک به خود او (مثلاً جلوی آینه) می تواند در برخی موارد مفید باشد.

مقابله با مشکلات شبانگاهی

مسائل مربوط به خواب، از جمله راه رفتن در خواب، وحشت های شبانه یا بی خوابی، برای والدین نگران کننده است. کتاب بر ایجاد یک روال خواب منظم و آرامش بخش (مانند حمام گرم، داستان گویی) تأکید می کند. در موارد وحشت های شبانه، آرام کردن کودک بدون بیدار کردن کامل او و در صورت لزوم، مشورت با متخصص، توصیه های کلیدی این بخش هستند.

حل مشکلات توالت رفتن

شب ادراری و مشکلات کنترل دفع، می توانند برای کودکان و والدین استرس زا باشند. این کتاب به بررسی دلایل احتمالی (پزشکی یا روانی) می پردازد و راهکارهایی مانند ارزیابی پزشکی، کنترل ظرفیت مثانه و کاهش خیس کردن های عصبی را ارائه می دهد. صبر و عدم سرزنش کودک در این فرآیند، اهمیت فراوانی دارد.

برخورد با مشکلات بهداشتی و تغذیه ای

بدغذایی و بی اشتهایی در کودکان، از دیگر چالش های رایج است. کتاب با اشاره به اختلالات جدی تر مانند بی اشتهایی عصبی (آنورکسیا نوروزا) و بولیمیا که معمولاً در سنین بلوغ ظاهر می شوند اما پایه های آن ها زودتر گذاشته می شود، والدین را به گوش به زنگ بودن علائم هشدار دهنده ترغیب می کند. راهکارهای بهبود عادات غذایی، مانند مشارکت کودک در خرید و تهیه غذا، وعده های غذایی منظم و جذاب و پرهیز از اجبار، از جمله توصیه های این بخش است.

کمک به کودکان در مواجهه با همسالان و خواهر و برادرها

تعاملات اجتماعی، بخش مهمی از رشد کودک است. کتاب به مشکلاتی مانند دوستیابی، پرخاشگری و تسلیم شدن در برابر همسالان می پردازد. تقویت اعتماد به نفس در کودک، آموزش مهارت های اجتماعی (مانند به اشتراک گذاشتن و حل مسئله) و الگوسازی روابط مثبت توسط والدین، از راهکارهای مؤثر در این زمینه هستند.

مدیریت ترس ها در کودکان

ترس از تاریکی، صحبت در جمع، یا حیوانات، در کودکان رایج است. این کتاب توصیه می کند که والدین در مورد ترس های کودک با او صحبت کنند، به تدریج او را در معرض موقعیت های ترسناک قرار دهند و مهارت های مقابله ای (مانند نفس عمیق) را به او بیاموزند. مهم است که ترس های کودک را جدی بگیرند و او را به خاطر ترسیدن سرزنش نکنند.

نقش حیاتی بازی در رشد و یادگیری رفتار صحیح کودک

کتاب «چگونه با کودکم رفتار کنم؟» تأکید ویژه ای بر اهمیت بازی در فرآیند تربیت و رشد کودک دارد. بازی، تنها یک سرگرمی نیست؛ بلکه زبان اصلی کودک برای ارتباط با جهان، بیان احساسات، و یادگیری مهارت های جدید است.

در نگاه نویسندگان، بازی ابزاری قدرتمند است که والدین می توانند از آن برای آموزش نظم، تقویت مهارت های اجتماعی، حل مشکلات رفتاری و حتی انتقال ارزش ها استفاده کنند. وقتی کودکان در قالب بازی قرار می گیرند، مقاومتشان در برابر آموزش کاهش می یابد و مفاهیم را به شیوه ای طبیعی تر و عمیق تر درک می کنند.

برای مثال، برای آموزش نظم و ترتیب، می توان بازی «چه کسی سریع تر اسباب بازی هایش را جمع می کند؟» را اجرا کرد و با یک آهنگ شاد، انگیزه کودک را افزایش داد. یا برای آموزش به اشتراک گذاری، بازی هایی که نیاز به همکاری دارند، مفید هستند. در مورد کودکان خجالتی، بازی های نمایشی می تواند فرصتی برای تمرین مهارت های اجتماعی و افزایش اعتماد به نفس فراهم کند. حتی مشکلات عمیق تر رفتاری را می توان از طریق بازی درمانی، تحت نظر متخصص، مورد بررسی و حل قرار داد. با استفاده هوشمندانه از بازی، والدین می توانند یک محیط یادگیری شاد و مؤثر ایجاد کنند که در آن کودک بدون احساس فشار، رشد کند و رفتارهای صحیح را درونی سازد.

نتیجه گیری نهایی: تربیت هوشمندانه، نه تربیت صرفاً واکنشی

کتاب «چگونه با کودکم رفتار کنم؟» در نهایت به والدین می آموزد که تربیت فرآیندی پیچیده اما کاملاً قابل یادگیری است. این کتاب، بیش از آنکه صرفاً فهرستی از دستورالعمل ها باشد، رویکردی عمیق و هوشمندانه به فرزندپروری را پیشنهاد می دهد؛ رویکردی که بر مبنای درک، همدلی و آگاهی استوار است، نه صرفاً واکنش های سریع و احساسی.

یکی از مهم ترین پیام های این اثر، تأکید بر خودآگاهی والدین و مدیریت احساسات خودشان است. والدین درمی یابند که کودک آینه رفتارهای آن هاست و بسیاری از واکنش های کودک، بازتابی از نحوه تعامل و کنترل احساسات والدین است. با یادگیری مدیریت خشم، اضطراب و ناامیدی های خود، والدین می توانند محیطی آرام تر و پایدارتر برای رشد کودک فراهم آورند.

این کتاب تنها درباره «رفتار کودک» نیست، بلکه به عمق «ارتباط شما با عزیزترین فرد زندگی تان» می پردازد. به خوانندگان نشان می دهد که ساختن یک رابطه محکم و محبت آمیز، اساس حل تمامی مشکلات است. با این رویکرد، تربیت از یک وظیفه پر چالش، به سفری پر از یادگیری و کشف متقابل تبدیل می شود.

به والدینی که به دنبال راهکارهای عملی و اثربخش برای تربیت فرزندان خود هستند، مطالعه این کتاب به شدت توصیه می شود. آموزه های آن، نه تنها در حل مشکلات رفتاری کنونی یاری گر است، بلکه پایه های یک رابطه سالم و پایدار را برای سالیان متمادی بنا می کند. از تکنیک های آن بهره برداری کنید، در صورت لزوم عمیق تر مطالعه کنید و از مشاوره تخصصی غافل نشوید؛ چرا که سرمایه گذاری بر روی تربیت فرزند، سرمایه گذاری بر آینده است.

سوالات متداول

کتاب چگونه با کودکم رفتار کنم؟ برای چه رده سنی از کودکان مناسب است؟

این کتاب به طور خاص برای والدین و مربیان کودکانی در رده سنی تولد تا ۱۲ سالگی نگاشته شده است. راهکارها و مثال های مطرح شده در آن عمدتاً به چالش های رفتاری این گروه سنی می پردازد.

آیا این کتاب به مشکلات نوجوانان هم می پردازد؟

تمرکز اصلی کتاب بر روی کودکان تا سن ۱۲ سالگی است و به طور مستقیم به مسائل و چالش های خاص دوران نوجوانی نمی پردازد. اگرچه برخی اصول کلی تربیت می تواند مشترک باشد، اما برای مشکلات نوجوانان، منابع تخصصی تر توصیه می شود.

تفاوت این کتاب با سایر کتاب های تربیت کودک چیست؟

کتاب «چگونه با کودکم رفتار کنم؟» با ارائه راهکارهای عملی و گام به گام، تأکید بر تشریح دقیق مشکل و استفاده از تکنیک های متنوع و ملموس (مانند سوزن گرامافون گیرکرده، جداول تغییر رفتار و تصحیح بیش از حد)، سعی دارد تا فراتر از صرفاً معرفی مفاهیم، ابزارهای قابل اجرا در اختیار والدین قرار دهد.

نظرات کلی در مورد کتاب چگونه با کودکم رفتار کنم؟

نظرات کلی درباره این کتاب مثبت است. بسیاری از والدین و مربیان، آن را اثری بسیار کاربردی، ساده و قابل فهم می دانند که توانسته به آن ها در حل بسیاری از مشکلات رفتاری کودکانشان کمک کند و نگرش جدیدی به فرآیند تربیت ببخشد.

چگونه می توانم این کتاب را تهیه کنم؟

این کتاب از طریق انتشارات فرزانگان دانشگاه و همچنین از طریق اپلیکیشن های کتابخوان و کتابفروشی های معتبر در دسترس است. می توانید نسخه چاپی یا الکترونیک آن را تهیه و مطالعه کنید.