معرفی سریال رامایان (Ramayan)

سریال رامایان (Ramayan)، حماسه تلویزیونی راماناند ساگار که در سال 1987 تولید شد، داستانی اساطیری و فراموش نشدنی از خیر و شر، فداکاری و عشق را روایت می کند. این سریال نه تنها قلب هندی ها، بلکه مخاطبان جهانی را نیز تسخیر کرد و به یکی از پربیننده ترین آثار تاریخ تلویزیون بدل گشت.

در اواخر دهه 1980 میلادی، هندوستان شاهد تولد پدیده ای فرهنگی بود که فراتر از یک سرگرمی تلویزیونی صرف، بر تاروپود جامعه و روح مردمش نفوذ کرد. این پدیده، سریال باشکوه رامایان به کارگردانی راماناند ساگار بود؛ اثری که بر اساس حماسه کهن و مقدس رامایانا ساخته شد و میلیون ها نفر را در سراسر جهان پای تلویزیون نشاند. با هر قسمت، تماشاگران به دنیایی از فداکاری، عدالت، عشق بی قیدوشرط و مبارزه ابدی میان خیر و شر قدم می گذاشتند و هر یک از شخصیت ها را همچون نزدیکان خود حس می کردند. این مقاله سفری است به دنیای این شاهکار تلویزیونی، از ریشه های اساطیری اش تا تأثیرات بی بدیل آن بر فرهنگ و جامعه.

ریشه ها: حماسه رامایانا و سریال (1987)

برای درک عمق و اهمیت سریال رامایان، ابتدا باید به خاستگاه آن، یعنی حماسه کهن رامایانا، نگاهی انداخت. این داستان نه تنها یک روایت اساطیری، بلکه ستونی از فرهنگ، معنویت و اخلاق در شبه قاره هند به شمار می رود.

رامایانا؛ کتاب زندگی هند

حماسه رامایانا، که قدمتی هزاران ساله دارد و توسط حکیم والمیكی نگاشته شده، یکی از دو حماسه بزرگ هند (دیگری مهابهاراتا است) محسوب می شود. این داستان زندگی لرد راما، هفتمین آواتار ویشنو، و همسرش سیتا را به تصویر می کشد. رامایانا فراتر از یک قصه صرف، آموزه های عمیقی در مورد دارما (وظیفه اخلاقی و راستین)، کارما (عمل و نتیجه آن)، فداکاری، عشق خانوادگی، وفاداری، و نبرد خیر و شر ارائه می دهد. شخصیت های رامایانا، از رام ایده آل و سیتا پاک سرشت گرفته تا لاکشمن وفادار و هانومان نیرومند، برای مردم هند نمونه های الهی و انسانی از ارزش ها و فضایل هستند. این حماسه نه تنها در متون مقدس، بلکه در هنرهای مختلف، از جمله نمایش های خیابانی (رام لیلا) و سروده های مذهبی، قرن هاست که بازگو و تجلیل می شود و به عنوان کتاب زندگی برای بسیاری از هندی ها عمل می کند.

تولید یک شاهکار تلویزیونی

راماناند ساگار، کارگردان و نویسنده فقید، با دیدی عمیق و تلاشی بی وقفه، تصمیم گرفت این حماسه عظیم را به قاب تلویزیون بیاورد. سریال رامایان (1987)، که با نام کامل رامایان راماناند ساگار نیز شناخته می شود، از 25 ژانویه 1987 تا 31 جولای 1988 از شبکه دولتی دی دی نشنال (DD National) هند پخش شد. این پروژه در زمان خود، گران ترین سریال تلویزیونی هند با بودجه ای بالغ بر 900 هزار روپیه برای هر قسمت محسوب می شد؛ سرمایه گذاری عظیمی که نشان از جاه طلبی ساگار برای خلق اثری بی نظیر داشت.

ساگار برای خلق این اثر، نه تنها به والمیكی رامایان و رام چاريت ماناس از تولسیداس، بلکه به نسخه های منطقه ای دیگری از رامایانا، مانند کامبا رامایان تامیلی و بهاوارثا رامایان مراتی نیز رجوع کرد تا روایتی جامع و غنی ارائه دهد. ژانر این سریال، حماسی، اساطیری و درام بود و هر قسمت آن حدود 35 دقیقه به طول می انجامید. نکته جالب توجه این است که این سریال ابتدا برای 52 قسمت برنامه ریزی شده بود، اما به دلیل استقبال بی نظیر و تقاضای عمومی، سه بار تمدید شد و در نهایت در 78 قسمت به پایان رسید. این افزایش تعداد قسمت ها، خود گواهی بر محبوبیت و تأثیر شگفت انگیز سریال بر تماشاگران بود.

داستان سریال رامایان: سفری از فداکاری تا پیروزی

داستان سریال رامایان، اقتباسی دقیق و جذاب از حماسه رامایانا است که مخاطبان را با خود در سفری طولانی از عشق، تبعید، نبرد و پیروزی همراه می کند. این روایت چهار بخش اصلی دارد که هر کدام پر از درس های اخلاقی و لحظات تأثیرگذار هستند.

بخش اول: تولد، تعلیم و ازدواج

داستان از پادشاهی آیودیا آغاز می شود، جایی که پادشاه داشاراتا از نداشتن وارث رنج می برد. او با انجام یک یگنای مقدس (مراسم قربانی)، صاحب چهار پسر می شود: راما (فرزند کائوشالیا)، بهارات (فرزند کایکی)، و لاکشمن و شاتروگنا (فرزندان سومیترای). رام، پسر ارشد، از همان دوران کودکی نمادی از فضیلت، شجاعت و پاکی است و الگویی برای برادران کوچک ترش. او تحت آموزش های ریشی واسیستا، به جنگجویی ماهر تبدیل می شود.

نقطه عطف این بخش، ازدواج راما با سیتا، شاهزاده خانم میتیلا است. سیتا، که نماد پاکی و زیبایی است، در مراسم سویاموار (انتخاب همسر توسط دختر)، راما را به عنوان همسر خود برمی گزیند؛ پس از آنکه رام تنها کسی است که موفق می شود کمان مقدس شیوا را بشکند. این ازدواج نه تنها پیوندی عاشقانه، بلکه پیوندی الهی میان دو روح پاک بود که سرنوشتشان با کل جهان گره خورده بود. ازدواج لاکشمن با اورمیلا (خواهر سیتا) و بهارات و شاتروگنا با مانداوی و شروت کیرتی (دخترعموهای سیتا) نیز در همین زمان صورت می گیرد و پیوندهای خانوادگی در آیودیا مستحکم تر می شود.

بخش دوم: تبعید و توطئه کایکی

شادی در آیودیا با خبر تاج گذاری راما به اوج می رسد، اما این شادی دیری نمی پاید. مانترا، خدمتکار بدطینت کایکی (مادر بهارات)، ذهن کایکی را مسموم می کند. او با یادآوری قول قدیمی داشاراتا به کایکی، او را ترغیب می کند که دو درخواست داشته باشد: اول، بهارات پادشاه شود و دوم، راما برای 14 سال به تبعید فرستاده شود. داشاراتا که درگیر قول خود است، مجبور به قبول این درخواست ها می شود.

رام با کمال میل و بدون هیچ اعتراضی، این حکم دشوار را می پذیرد. سیتا، همسر فداکارش، و لاکشمن، برادر وفادارش، نیز بدون لحظه ای تردید، تصمیم می گیرند او را در این تبعید دشوار در جنگل همراهی کنند. این صحنه، تجسمی قدرتمند از فداکاری، وفاداری و پایبندی به دارما است. داشاراتا از غم فراق راما، از دنیا می رود و بهارات، که از این توطئه بی خبر بود و کایکی را برای اعمالش سرزنش می کند، تصمیم می گیرد تا راما را بازگرداند. اما رام به قول پدرش پایبند می ماند و بهارات با صندل های رام به آیودیا بازمی گردد تا به نمایندگی از برادرش، حکومت را اداره کند و خود نیز در ناندیگرام زندگی زاهدانه ای را پیش می گیرد.

بخش سوم: ربوده شدن سیتا و اتحاد با هانومان

رام، سیتا و لاکشمن سال ها را در جنگل سپری می کنند و با زاهدان و موجودات جنگل دیدار می کنند. اما شر از پی آن هاست. شروپناکها، خواهر راوانا (پادشاه اهریمنی لانکا)، عاشق رام می شود و پس از رد شدن، تلاش می کند به سیتا آسیب برساند. لاکشمن با شجاعت از سیتا دفاع کرده و بینی شروپناکها را قطع می کند. شروپناکها برای انتقام، به برادرش راوانا روی می آورد.

راوانا، پادشاه قدرتمند و مغرور لانکا، با حیله و نیرنگ، سیتا را می رباید. او ماریچ را به شکل آهویی طلایی در می آورد تا رام و لاکشمن را از کلبه دور کند. در غیاب آن ها، راوانا سیتا را می دزدد. جاتایو، کرکس پیر و دوست داشتنی، تلاش می کند سیتا را نجات دهد اما در نبرد با راوانا جان می بازد. این حادثه، نقطه عطفی در داستان است و آغازگر جستجوی بی امان رام برای یافتن همسرش می شود. در این سفر، رام با شخصیت های مهمی از جمله شابری (پرستش کننده فداکارش) و سپس با سوگریوا (پادشاه میمون ها) و سردار نیرومند و فداکارش هانومان، اتحاد می بندد. هانومان با قدرت های ماوراءالطبیعه خود، به عنوان فرستاده رام، به لانکا سفر می کند و سیتا را در آشوک واتیکا می یابد و پیامی از امید و وفاداری برای او می برد.

بخش چهارم: نبرد بزرگ و بازگشت به آیودیا

با کمک ارتش میمون ها و قدرت هانومان، پل عظیمی بر روی اقیانوس (رام سه تو) ساخته می شود تا نیروهای رام به لانکا برسند. این صحنه ها، نمادی از اتحاد و همکاری برای یک هدف بزرگ است. نبرد بزرگ میان ارتش رام و ارتش اهریمنی راوانا آغاز می شود. در این نبرد، قهرمانان بسیاری از هر دو سو حضور دارند؛ از کومباکارنا (برادر غول پیکر راوانا) و ایندراجیت (پسر قدرتمند راوانا) گرفته تا ویبهیشانا (برادر راوانا که به رام پیوست). نبردی حماسی و طاقت فرسا در می گیرد که هر لحظه آن پر از درام، فداکاری و شجاعت است. در نهایت، رام با تیرهای الهی خود، راوانا را شکست داده و او را می کشد، و سیتا نجات می یابد.

پس از نجات سیتا، او برای اثبات پاکی خود، آزمون آتش (آگنی پاریکشا) را انجام می دهد که از آن سربلند بیرون می آید. این آزمون نشان دهنده عظمت و تقوای سیتا است. رام و سیتا همراه با لاکشمن و هانومان، با شادی به آیودیا بازمی گردند. بازگشت آن ها به آیودیا پس از 14 سال تبعید، با استقبال بی نظیر مردم و تاج گذاری رام همراه است. این دوران که با عدالت و صلح رام همراه می شود، به رام راجیا یا دوران طلایی شهرت می یابد که نمادی از حکمرانی ایده آل و سعادت است.

مضامین کلیدی

سریال رامایان فراتر از یک داستان ساده، به کاوش در مضامین عمیق انسانی و معنوی می پردازد. فداکاری بی قیدوشرط سیتا برای همسرش، وفاداری مطلق لاکشمن به برادرش، و شجاعت هانومان در انجام وظایفش، همه و همه نمادهایی از ارزش های والا هستند. درام حاکم بر تبعید و جدایی، وفاداری خانوادگی، مفهوم دارما (وظیفه اخلاقی و زندگی بر اساس اصول راستین)، مبارزه بی پایان خیر و شر، و قدرت عشق، از جمله مهم ترین مفاهیمی هستند که در هر قسمت این سریال برجسته می شوند و آن را به اثری ماندگار و الهام بخش تبدیل می کنند.

معرفی بازیگران اصلی و شخصیت های به یاد ماندنی

یکی از دلایل اصلی موفقیت و ماندگاری سریال رامایان، انتخاب بازیگرانی بود که با جان و دل به نقش های خود روح بخشیدند و برای همیشه در اذهان مردم به عنوان همان شخصیت های اساطیری جای گرفتند. آن ها نه تنها بازیگران، بلکه تجسمی از خدایان و قهرمانان برای میلیون ها نفر شدند.

• راما (آرون گویل): آرون گویل با بازی در نقش لرد راما، نماد تقوا، عدالت، و آرامش شد. انتخاب او برای این نقش، خود داستانی جالب دارد. گفته می شود که او در ابتدا در تست بازیگری رد شده بود، اما با لبخندی که به چهره آورد، راماناند ساگار را متقاعد کرد که او بهترین گزینه برای تجسم رام است. او چنان با این نقش عجین شد که مردم در زندگی واقعی نیز او را با همان احترام و تقدس راما می پرستیدند و هرگز نقش دیگری نتوانست جایگاه او را در این حد متزلزل کند.
• سیتا (دیپیکا چیخالیا): دیپیکا چیخالیا در نقش شاهزاده سیتا، پاکی، فداکاری و قدرت درونی یک زن ایده آل را به تصویر کشید. او نیز برای رسیدن به این نقش، تست های بازیگری سخت و طاقت فرسایی را پشت سر گذاشت. بازی او چنان تأثیرگذار بود که میلیون ها زن هندی سیتا را الگوی خود قرار دادند و چهره او به نمادی از همسر ایده آل و فداکار تبدیل شد.
• لاکشمن (سونیل لاهیری): سونیل لاهیری با بازی در نقش لاکشمن، برادر وفادار و همیشه حاضر رام، نماد وفاداری برادرانه و ازخودگذشتگی بود. گفته می شود که ابتدا نقش بهارات به او پیشنهاد شده بود، اما او در نهایت با ایفای نقش لاکشمن، اوج فداکاری برادرانه را به نمایش گذاشت.
• راوانا (آرویند تریویدی): آرویند تریویدی در نقش راوانا، پادشاه قدرتمند و شرور لانکا، شخصیتی پیچیده و فراموش نشدنی خلق کرد. او با بازی قدرتمند خود، به راوانا ابعادی از غرور و هوش شیطانی بخشید که او را به یکی از محبوب ترین تبهکاران تاریخ تلویزیون هند تبدیل کرد. نکته جالب اینجاست که او ابتدا برای نقش یک قایقران تست داده بود، اما ساگار او را برای نقش راوانا انتخاب کرد.
• هانومان (دارا سینگ): دارا سینگ، اسطوره کشتی کج هند، در نقش هانومان، خدای میمون ها و قهرمان بی باک، قدرت، شجاعت و فداکاری بی نظیری را به نمایش گذاشت. جثه قدرتمند و کاریزمای او، هانومان را به یکی از محبوب ترین شخصیت های سریال تبدیل کرد و او را در ذهن مردم به عنوان نماد نیروی الهی جاودانه ساخت.

علاوه بر این بازیگران اصلی، شخصیت های کلیدی دیگری مانند داشاراتا (پادشاه آیودیا)، کایکی (ملکه حسود)، بهارات (برادر رام)، مانترا (خدمتکار حیله گر)، سوگریوا (پادشاه میمون ها)، ویبهیشانا (برادر راوانا که به رام پیوست) و جاتایو (کرکس فداکار) نیز هر کدام به شیوه خود در این حماسه نقش آفرینی کردند و مجموعه ای از شخصیت های به یاد ماندنی را تشکیل دادند که همگی در قلب تماشاگران جای گرفتند.

چرا رامایان (1987) یک پدیده جهانی شد؟

محبوبیت سریال رامایان فراتر از مرزهای جغرافیایی و فرهنگی هند رفت و آن را به یک پدیده جهانی تبدیل کرد. این سریال نه تنها یک رکوردشکن در آمار بینندگان بود، بلکه تأثیرات عمیق و ماندگاری بر فرهنگ، جامعه و حتی سیاست هند گذاشت.

رکوردشکنی در بینندگان

تب رامایان عبارتی بود که به درستی جنون و شور و هیجان ایجاد شده توسط این سریال را در هند توصیف می کرد. هر یکشنبه صبح، در ساعت 9:30، گویی زمان در هند از حرکت بازمی ایستاد. خیابان ها خالی، مغازه ها تعطیل و زندگی روزمره متوقف می شد، زیرا مردم هند، از هر قشر و سنی، خود را برای تماشای قسمت جدید رامایان آماده می کردند. برخی از گزارش ها حتی حاکی از آن بود که مردم تلویزیون های خود را غسل می دادند و با گل تزئین می کردند، گویی که با یک مراسم مذهبی روبرو هستند.

رامایان نه تنها یک سریال بود، بلکه تجربه ای جمعی و مقدس برای میلیون ها نفر به شمار می رفت؛ رویدادی که جامعه هند را در یک حس مشترک از انتظار و احترام متحد می ساخت.

آمار و ارقام این پدیده خیره کننده است: در زمان پخش اولیه (1987-1988)، این سریال به رکورد 82 درصد بیننده تلویزیونی دست یافت که در تاریخ تلویزیون جهان بی سابقه بود. تخمین زده می شود که بیش از 650 میلیون نفر در 55 کشور جهان این سریال را تماشا کرده اند. اما این پایان ماجرا نبود. در دوران قرنطینه ناشی از ویروس کرونا در سال 2020، شبکه دی دی نشنال تصمیم به بازپخش این سریال گرفت. نتیجه حیرت آور بود: رامایان دوباره رکوردشکنی کرد و با 77 میلیون بیننده در یک روز (16 آوریل 2020)، به پربیننده ترین برنامه سرگرمی در سراسر جهان تبدیل شد و حتی از سریال های مدرن و پرطرفداری چون بازی تاج وتخت پیشی گرفت. این آمار نشان می دهد که تأثیر این سریال تا چه حد عمیق و فراتر از زمان بوده است.

تأثیر فرهنگی و اجتماعی بی سابقه

تأثیر رامایان بر هویت ملی و مذهبی هند غیرقابل انکار بود. این سریال به تقویت ارزش های سنتی، اخلاق و معنویت در جامعه کمک کرد. بازیگرانی که نقش های الهی را ایفا می کردند، در زندگی واقعی نیز به نمادهای مذهبی تبدیل شدند و مردم با احترام و تقدس خاصی با آن ها برخورد می کردند. برخی حتی در خیابان ها به پای آرون گویل (راما) و دیپیکا چیخالیا (سیتا) می افتادند. رامایان نه تنها یک داستان را روایت می کرد، بلکه به ابزاری برای انتقال نسل به نسل حماسه ها و اساطیر هند و حفظ میراث فرهنگی این سرزمین تبدیل شد.

انتقادات و پاسخ ها

با وجود محبوبیت بی نظیر، سریال رامایان از انتقادات، به خصوص در محافل انگلیسی زبان، در امان نماند. برخی از منتقدان، روایت سریال را کند، انتخاب لباس و طراحی صحنه را ساده انگارانه و جلوه های ویژه آن را ضعیف می دانستند. آن ها راماناند ساگار را به تجاری سازی گنج ادبی رامایانا متهم می کردند.

اما این انتقادات اغلب زمینه فرهنگی سریال را نادیده می گرفت. رامایان ساگار بیش از آنکه بخواهد یک اثر سینمایی مدرن با جلوه های ویژه خیره کننده باشد، بازآفرینی تلویزیونی از نمایش های سنتی رام لیلا بود که هدف اصلی آن، انتقال پیام های معنوی و اخلاقی به عموم مردم بود. در آن زمان، محدودیت های تکنولوژیکی و بودجه ای نیز وجود داشت. از دیدگاه مخاطبان هندی و منتقدان هندی زبان، که با سنت های شفاهی و نمایشی رامایانا آشنا بودند، این سریال به خوبی توانسته بود روح حماسه را به تصویر بکشد و پیام های آن را به ساده ترین و ملموس ترین شکل ممکن ارائه دهد.

تأثیر سیاسی

محبوبیت گسترده رامایان حتی به عالم سیاست نیز کشیده شد. در زمان خود، این سریال به یک موضوع سیاسی تبدیل شد و توانست افکار عمومی را تحت تأثیر قرار دهد. بازیگران اصلی سریال، از جمله آرون گویل (راما)، دیپیکا چیخالیا (سیتا) و آرویند تریویدی (راوانا)، پس از موفقیت سریال، وارد دنیای سیاست شدند و حتی به عنوان نمایندگان حزب بهاراتیا جاناتا (BJP) به پارلمان راه یافتند. این امر نشان دهنده نفوذ عمیق سریال بر جامعه و توانایی آن در بسیج احساسات مذهبی و ملی گرایانه بود که در شکل گیری فضای سیاسی آن زمان هند نقش بسزایی ایفا کرد.

میراث رامایان (1987): فراتر از یک سریال

سریال رامایان راماناند ساگار، فراتر از مجموعه ای از قسمت های تلویزیونی، به میراثی جاودانه تبدیل شده است که تأثیر آن در چندین دهه بعد نیز به وضوح قابل مشاهده است. این اثر هنری، نه تنها نقطه عطفی در تاریخ تلویزیون هند بود، بلکه الهام بخش نسل های جدید و بازسازی های متعددی شد و جایگاهی ابدی در خاطرات جمعی مردم آسیا و جهان یافت.

نسل های بعدی و بازسازی ها

محبوبیت رامایان به حدی بود که پس از پایان آن، سریالی دنباله به نام لو و کوش (Luv Kush) در اکتبر 1988 از همان شبکه دی دی نشنال پخش شد. این سریال دنباله، بر اساس بخش اوتاراکاندا (فصل پایانی رامایانا) ساخته شد که داستان زندگی پسران راما، یعنی لو و کوش را روایت می کرد. علاوه بر این، موفقیت رامایان ساگار، الهام بخش ساخت بازسازی های متعددی از این حماسه در سالیان بعد شد. به عنوان مثال، در سال 2008، یک نسخه دیگر از رامایان توسط شرکت ساگار آرتز (که متعلق به خانواده راماناند ساگار بود) تولید و از شبکه ان دی تی وی ایمیجین (NDTV Imagine) پخش شد. این بازسازی ها، هرچند نتوانستند به محبوبیت و تأثیرگذاری نسخه اصلی برسند، اما نشان از قدرت ماندگار داستان رامایانا و عطش تماشاگران برای دیدن دوباره این حماسه بر روی پرده نقره ای داشتند.

تأثیر بر صنعت تلویزیون هند

رامایان ساگار را می توان به عنوان سنگ بنای ژانر سریال های اساطیری و حماسی در صنعت تلویزیون هند دانست. پیش از آن، تلویزیون هند بیشتر به برنامه های خبری و آموزشی متمرکز بود، اما موفقیت بی نظیر رامایان، راه را برای تولید سریال های بزرگ و پرهزینه دیگر با مضامین مذهبی و تاریخی باز کرد. این سریال ثابت کرد که مخاطبان هندی تشنه داستان های ریشه دار در فرهنگ و اساطیر خود هستند و می توان با سرمایه گذاری مناسب، آثار بزرگی خلق کرد که نه تنها سرگرمی ارائه دهند، بلکه ارزش های عمیق فرهنگی را نیز ترویج کنند. از این رو، رامایان به الگویی برای کارگردانان و تهیه کنندگان بعدی تبدیل شد و تأثیر آن را می توان در بسیاری از سریال های حماسی دیگر که در دهه های بعد تولید شدند، مشاهده کرد.

ماندگاری در خاطرات

بیش از سه دهه از پخش اولیه سریال رامایان می گذرد، اما این اثر همچنان بخشی جدایی ناپذیر از نوستالژی جمعی و حافظه فرهنگی مردم هند و حتی ایرانیان علاقه مند به فرهنگ هند است. برای نسل هایی که یکشنبه صبح ها با شور و اشتیاق پای تلویزیون می نشستند، رامایان فراتر از یک سریال بود؛ آن یک تجربه مشترک، یک درس زندگی و یک پیوند معنوی بود. بازپخش آن در دوران قرنطینه سال 2020 و استقبال بی نظیر نسل جدید، نشان داد که این حماسه زمان و مکان نمی شناسد و پیام های جهانی آن همچنان طنین انداز است. رامایان به عنوان یک اثر کلاسیک، نه تنها در تاریخ تلویزیون هند، بلکه در قلب میلیون ها نفر در سراسر جهان جاودانه شده است.

نتیجه گیری

سریال رامایان (Ramayan) راماناند ساگار، با روایتی قدرتمند از حماسه کهن رامایانا، نه تنها یک موفقیت بی نظیر تلویزیونی را رقم زد، بلکه به یک پدیده فرهنگی و اجتماعی تبدیل شد که تأثیرات آن تا به امروز نیز ادامه دارد. این سریال با به تصویر کشیدن ارزش هایی چون فداکاری، وفاداری، عدالت و مبارزه خیر و شر، توانست عمیقاً با روح مخاطبان خود ارتباط برقرار کند و جایگاهی ابدی در قلب و ذهن آن ها بیابد. رامایان، بیش از آنکه فقط یک داستان باشد، یک تجربه زیسته است؛ تجربه ای که به نسل ها آموزه های اخلاقی و معنوی منتقل کرد و آن ها را با ریشه های فرهنگی و اساطیری خود پیوند داد.

تماشای این سریال، فرصتی است برای قدم گذاشتن در دنیایی از قهرمانی ها، عشق های پاک، فداکاری های بی بدیل و نبردهای حماسی که هر قسمت آن شما را مجذوب و الهام بخش خواهد کرد. اگر به دنبال درک عمیق تری از فرهنگ غنی هند و تجربه یکی از ماندگارترین آثار تلویزیونی تاریخ هستید، تماشای این حماسه کلاسیک و بی زمان، سفری فراموش نشدنی را برایتان رقم خواهد زد.