پایین بودن mchc در آزمایش خون چه عللی دارد؟

پایین بودن MCHC در آزمایش خون به چه معناست و چه عللی دارد؟

پایین بودن mchc در آزمایش خون که به آن هیپوکرومی نیز گفته می شود به معنای این است که میانگین غلظت هموگلوبین در گلبول های قرمز خون شما کمتر از حد نرمال است. این وضعیت اغلب نشان دهنده این است که گلبول های قرمز خون به اندازه کافی هموگلوبین ندارند. هموگلوبین پروتئینی غنی از آهن در گلبول های قرمز خون است که مسئول حمل اکسیژن از ریه ها به سایر نقاط بدن است. علل مختلفی برای پایین بودن MCHC وجود دارد که شایع ترین آن ها کمبود آهن است. سایر علل شامل تالاسمی کم خونی سیدروبلاستیک و برخی بیماری های مزمن می شود.

MCHC چیست و چرا مهم است؟

MCHC مخفف عبارت “Mean Corpuscular Hemoglobin Concentration” به معنی “میانگین غلظت هموگلوبین گلبولی” است. این شاخص یکی از اجزای مهم آزمایش شمارش کامل خون (CBC) است که برای ارزیابی سلامت عمومی و تشخیص طیف وسیعی از بیماری ها به کار می رود. MCHC میزان هموگلوبین را نسبت به حجم گلبول های قرمز نشان می دهد. به عبارت دیگر MCHC مشخص می کند که گلبول های قرمز شما تا چه اندازه با هموگلوبین پر شده اند.

مقادیر نرمال MCHC معمولاً بین ۳۲ تا ۳۶ گرم در دسی لیتر (g/dL) یا ۳۲۰ تا ۳۶۰ گرم در لیتر (g/L) است. این محدوده ممکن است بسته به آزمایشگاه و روش های مورد استفاده کمی متفاوت باشد. پایین بودن MCHC یعنی کمتر از ۳۲ g/dL نشان دهنده هیپوکرومی است. در مقابل بالا بودن MCHC یعنی بیشتر از ۳۶ g/dL هیپرکرومی نامیده می شود. هر دو حالت می توانند نشان دهنده مشکلات زمینه ای باشند که نیاز به بررسی و درمان دارند.

اهمیت MCHC در تشخیص و پیگیری بیماری های خونی به ویژه انواع کم خونی بسیار زیاد است. با بررسی MCHC همراه با سایر شاخص های خونی مانند MCV (میانگین حجم گلبولی) و MCH (میانگین هموگلوبین گلبولی) پزشک می تواند نوع کم خونی و علت احتمالی آن را تشخیص دهد. به عنوان مثال کم خونی ناشی از فقر آهن اغلب با MCHC پایین همراه است در حالی که کم خونی ناشی از کمبود ویتامین B۱۲ یا فولات ممکن است با MCV بالا همراه باشد.

علل پایین بودن MCHC

پایین بودن MCHC می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد که در ادامه به شایع ترین آن ها اشاره می کنیم :

کم خونی فقر آهن (Iron Deficiency Anemia)

کم خونی فقر آهن شایع ترین علت پایین بودن MCHC است. آهن برای تولید هموگلوبین ضروری است و کمبود آن منجر به کاهش تولید هموگلوبین در گلبول های قرمز می شود. در نتیجه گلبول های قرمز کوچکتر و کم رنگ تر می شوند و MCHC کاهش می یابد.

علل کمبود آهن می تواند متنوع باشد و شامل موارد زیر است :

• دریافت ناکافی آهن از طریق رژیم غذایی : مصرف کم مواد غذایی حاوی آهن مانند گوشت قرمز مرغ ماهی سبزیجات برگ سبز تیره و حبوبات می تواند منجر به کمبود آهن شود.
• جذب ناکافی آهن : برخی شرایط پزشکی مانند بیماری سلیاک بیماری کرون و جراحی های برداشتن بخشی از معده یا روده می توانند جذب آهن را مختل کنند.
• افزایش نیاز به آهن : در دوران بارداری شیردهی دوران کودکی و نوجوانی به دلیل افزایش حجم خون و رشد بدن نیاز به آهن افزایش می یابد.
• از دست دادن خون : خونریزی های مزمن و طولانی مدت حتی به مقدار کم می توانند منجر به کمبود آهن شوند. این خونریزی ها می توانند ناشی از موارد زیر باشند :
  • خونریزی گوارشی : زخم معده زخم اثنی عشر پولیپ های روده بزرگ سرطان روده بزرگ و بواسیر می توانند باعث خونریزی گوارشی شوند.
  • خونریزی قاعدگی شدید : در زنان خونریزی های شدید قاعدگی (منوراژی) یکی از علل شایع کمبود آهن است.
  • خونریزی ناشی از داروها : مصرف طولانی مدت داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین و ایبوپروفن می تواند باعث خونریزی گوارشی شود.
  • اهدای خون مکرر : اهدای خون مکرر بدون جایگزینی مناسب آهن بدن می تواند منجر به کمبود آهن شود.

تالاسمی (Thalassemia)

تالاسمی گروهی از اختلالات ژنتیکی خون است که بر تولید هموگلوبین تاثیر می گذارد. در تالاسمی ژن های مسئول تولید زنجیره های آلفا و بتا هموگلوبین دچار نقص می شوند. این نقص منجر به تولید ناکافی یا غیرطبیعی هموگلوبین می شود.

انواع مختلفی از تالاسمی وجود دارد که بر اساس نوع زنجیره هموگلوبین درگیر و شدت بیماری دسته بندی می شوند :

• تالاسمی آلفا : نقص در تولید زنجیره آلفا هموگلوبین.
• تالاسمی بتا : نقص در تولید زنجیره بتا هموگلوبین.

تالاسمی می تواند منجر به کم خونی هیپوکرومیک میکروسیتیک شود به این معنی که گلبول های قرمز کوچک و کم رنگ هستند و MCHC پایین است. شدت تالاسمی می تواند از خفیف و بدون علامت تا شدید و تهدید کننده زندگی متغیر باشد. انواع خفیف تالاسمی ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند در حالی که انواع شدیدتر ممکن است نیاز به تزریق خون منظم پیوند مغز استخوان و سایر درمان ها داشته باشند.

کم خونی سیدروبلاستیک (Sideroblastic Anemia)

کم خونی سیدروبلاستیک گروهی از اختلالات نادر است که در آن مغز استخوان قادر به تولید گلبول های قرمز سالم نیست. در این نوع کم خونی آهن در گلبول های قرمز پیش ساز در مغز استخوان تجمع می یابد و حلقه های سیدروبلاستیک را تشکیل می دهد. این تجمع آهن باعث اختلال در تولید هموگلوبین می شود و در نتیجه گلبول های قرمز کم رنگ و MCHC پایین ایجاد می شود.

کم خونی سیدروبلاستیک می تواند اکتسابی یا ارثی باشد :

• کم خونی سیدروبلاستیک اکتسابی : شایع ترین نوع است و می تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند :
  • مسمومیت با سرب : سرب می تواند در فرآیند تولید هموگلوبین اختلال ایجاد کند.
  • مصرف برخی داروها : برخی داروها مانند ایزونیازید (داروی ضد سل) و کلرامفنیکل (آنتی بیوتیک) می توانند باعث کم خونی سیدروبلاستیک شوند.
  • بیماری های میلودیسپلاستیک : گروهی از اختلالات مغز استخوان که می توانند منجر به کم خونی سیدروبلاستیک شوند.
  • مصرف الکل مزمن : مصرف طولانی مدت الکل می تواند بر تولید گلبول های قرمز تاثیر بگذارد.
• کم خونی سیدروبلاستیک ارثی : ناشی از جهش های ژنتیکی است که بر تولید هموگلوبین تاثیر می گذارند.

بیماری های مزمن

برخی بیماری های مزمن می توانند منجر به کم خونی و پایین بودن MCHC شوند. این نوع کم خونی به عنوان “کم خونی بیماری های مزمن” یا “کم خونی التهابی” شناخته می شود. در این حالت التهاب مزمن ناشی از بیماری زمینه ای باعث اختلال در متابولیسم آهن و تولید گلبول های قرمز می شود.

بیماری های مزمنی که می توانند منجر به کم خونی و پایین بودن MCHC شوند عبارتند از :

• بیماری های التهابی مزمن : مانند آرتریت روماتوئید لوپوس اریتماتوز سیستمیک (لوپوس) بیماری التهابی روده (IBD) مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو.
• عفونت های مزمن : مانند سل عفونت های مزمن کلیه عفونت های قارچی مزمن.
• بیماری های کلیوی مزمن : نارسایی مزمن کلیه می تواند منجر به کاهش تولید اریتروپوئیتین شود هورمونی که تولید گلبول های قرمز را تحریک می کند.
• سرطان : برخی انواع سرطان می توانند باعث کم خونی بیماری های مزمن شوند.

علائم پایین بودن MCHC

علائم پایین بودن MCHC اغلب به علت زمینه ای آن بستگی دارد اما بسیاری از افراد مبتلا به پایین بودن MCHC علائم مشابهی را تجربه می کنند که ناشی از کم خونی است. علائم کم خونی می توانند خفیف تا شدید باشند و شامل موارد زیر می شوند :

• خستگی و ضعف : احساس خستگی و کمبود انرژی شایع ترین علامت کم خونی است.
• رنگ پریدگی پوست لب ها و بستر ناخن : کاهش هموگلوبین باعث کاهش اکسیژن رسانی به بافت ها می شود و منجر به رنگ پریدگی می شود.
• تنگی نفس : به خصوص هنگام فعالیت بدنی به دلیل کمبود اکسیژن در خون.
• سرگیجه و سبکی سر : به دلیل کاهش اکسیژن رسانی به مغز.
• سردرد : به خصوص سردردهای تنشی.
• ضربان قلب سریع (تاکی کاردی) : قلب برای جبران کمبود اکسیژن در خون سریع تر پمپاژ می کند.
• سردی دست و پا : به دلیل کاهش جریان خون محیطی.
• ریزش مو : کمبود آهن می تواند منجر به ریزش مو شود.
• ناخن های شکننده و قاشقی شکل : در کم خونی فقر آهن مزمن ناخن ها ممکن است نازک شکننده و قاشقی شکل (کویلونیشیا) شوند.
• میل غیرطبیعی به خوردن مواد غیرخوراکی (پیکا) : مانند خاک یخ نشاسته ذرت کاغذ و غیره. این علامت بیشتر در کم خونی فقر آهن دیده می شود.
• سندرم پای بی قرار : احساس ناخوشایند در پاها که نیاز به حرکت دادن آن ها را ایجاد می کند.

در برخی موارد پایین بودن MCHC ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد به خصوص اگر کم خونی خفیف باشد. تشخیص در این موارد معمولاً به طور اتفاقی در طی آزمایش خون روتین انجام می شود.

تشخیص پایین بودن MCHC

تشخیص پایین بودن MCHC معمولاً با انجام آزمایش شمارش کامل خون (CBC) آغاز می شود. اگر MCHC پایین تر از حد نرمال باشد پزشک ممکن است آزمایش های بیشتری را برای تعیین علت زمینه ای توصیه کند.

آزمایش های تشخیصی ممکن است شامل موارد زیر باشد :

• آزمایش آهن خون : شامل اندازه گیری سطح آهن سرم فریتین (ذخایر آهن بدن) ترانسفرین (پروتئین حمل کننده آهن) و ظرفیت تام اتصال به آهن (TIBC). این آزمایش ها به تشخیص کم خونی فقر آهن کمک می کنند. در کم خونی فقر آهن سطح فریتین معمولاً پایین سطح آهن سرم پایین یا نرمال-پایین و TIBC بالا است.
• آزمایش خون محیطی : بررسی لام خون محیطی زیر میکروسکوپ می تواند شکل و اندازه گلبول های قرمز را ارزیابی کند. در کم خونی هیپوکرومیک میکروسیتیک (مانند کم خونی فقر آهن و تالاسمی) گلبول های قرمز کوچک تر از حد نرمال و کم رنگ تر به نظر می رسند.
• هموگلوبین الکتروفورز : برای تشخیص تالاسمی و سایر هموگلوبینوپاتی ها انجام می شود. این آزمایش انواع مختلف هموگلوبین را در خون جدا می کند. در تالاسمی نسبت انواع مختلف هموگلوبین ممکن است غیرطبیعی باشد.
• آزمایش مغز استخوان : در موارد نادر و پیچیده ممکن است بیوپسی مغز استخوان برای بررسی تولید گلبول های قرمز و رد سایر اختلالات خونی مانند کم خونی سیدروبلاستیک و بیماری های میلودیسپلاستیک انجام شود.
• آزمایش های غربالگری بیماری های مزمن : اگر پزشک به بیماری مزمن به عنوان علت پایین بودن MCHC مشکوک باشد ممکن است آزمایش های خون و تصویربرداری برای بررسی بیماری های التهابی عفونی کلیوی و سایر بیماری های مزمن تجویز کند.
• آزمایش های بررسی خونریزی گوارشی : در صورت شک به خونریزی گوارشی به عنوان علت کمبود آهن ممکن است آزمایش هایی مانند آزمایش خون مخفی در مدفوع آندوسکوپی فوقانی و کولونوسکوپی انجام شود.

درمان پایین بودن MCHC

درمان پایین بودن MCHC بستگی به علت زمینه ای آن دارد. هدف اصلی درمان رفع علت اصلی کم خونی و بازگرداندن سطح MCHC به محدوده نرمال است.

روش های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد :

درمان کم خونی فقر آهن

• مکمل های آهن : شایع ترین درمان کم خونی فقر آهن مصرف مکمل های آهن خوراکی است. سولفات آهن رایج ترین نوع مکمل آهن است. مکمل های آهن معمولاً به صورت قرص کپسول یا شربت در دسترس هستند. دوز و مدت زمان مصرف مکمل آهن توسط پزشک تعیین می شود و معمولاً چندین ماه طول می کشد تا ذخایر آهن بدن به طور کامل پر شوند. بهتر است مکمل آهن را با معده خالی یا یک ساعت قبل از غذا مصرف کنید تا جذب آن بهتر شود. مصرف ویتامین C همراه با مکمل آهن می تواند جذب آهن را افزایش دهد. عوارض جانبی مکمل های آهن می تواند شامل ناراحتی معده یبوست اسهال و تغییر رنگ مدفوع به سیاه باشد.
• تغییرات رژیم غذایی : افزایش مصرف مواد غذایی غنی از آهن در رژیم غذایی می تواند به بهبود کم خونی فقر آهن کمک کند. منابع خوب آهن شامل :
  • گوشت قرمز : به ویژه گوشت گاو و جگر.
  • مرغ و ماهی : به خصوص ماهی های چرب مانند سالمون و تن.
  • سبزیجات برگ سبز تیره : مانند اسفناج کلم پیچ و برگ چغندر.
  • حبوبات : مانند عدس لوبیا نخود و سویا.
  • غلات غنی شده با آهن : مانند غلات صبحانه غنی شده.
  • میوه های خشک شده : مانند کشمش زردآلو و خرما.
• درمان علت زمینه ای خونریزی : اگر کم خونی فقر آهن ناشی از خونریزی گوارشی یا خونریزی قاعدگی شدید باشد درمان علت خونریزی ضروری است. درمان ممکن است شامل دارو آندوسکوپی جراحی یا سایر روش ها باشد.
• تزریق آهن : در موارد شدید کم خونی فقر آهن که مکمل های خوراکی به خوبی تحمل نمی شوند یا جذب کافی ندارند ممکن است تزریق آهن داخل وریدی تجویز شود. تزریق آهن سریع تر از مکمل های خوراکی ذخایر آهن بدن را پر می کند اما با خطرات و عوارض جانبی بیشتری همراه است.

درمان تالاسمی

درمان تالاسمی بستگی به نوع و شدت بیماری دارد.

• تالاسمی خفیف (تالاسمی مینور) : معمولاً نیازی به درمان ندارد. افراد مبتلا به تالاسمی مینور ممکن است کم خونی خفیف داشته باشند اما معمولاً علائم قابل توجهی ندارند و زندگی طبیعی دارند.
• تالاسمی متوسط تا شدید (تالاسمی ماژور) : نیاز به درمان های منظم دارد. درمان های اصلی شامل :
  • تزریق خون منظم : برای تامین گلبول های قرمز سالم و جبران کم خونی شدید. تزریق خون مکرر می تواند منجر به تجمع آهن در بدن شود (اضافه بار آهن).
  • داروهای دفع کننده آهن (شلاتورهای آهن) : برای کاهش تجمع آهن ناشی از تزریق خون مکرر. دسفروکسامین دفراسیراکس و دفریپرون از جمله داروهای دفع کننده آهن هستند.
  • پیوند مغز استخوان : تنها درمان قطعی تالاسمی است اما فقط برای تعداد محدودی از بیماران مناسب است و با خطرات و عوارض جانبی قابل توجهی همراه است.
  • درمان های ژن درمانی : تحقیقات در زمینه ژن درمانی تالاسمی در حال انجام است و ممکن است در آینده به عنوان یک گزینه درمانی مطرح شود.

درمان کم خونی سیدروبلاستیک

درمان کم خونی سیدروبلاستیک بستگی به نوع اکتسابی یا ارثی بودن آن و علت زمینه ای دارد.

• کم خونی سیدروبلاستیک اکتسابی : درمان بستگی به علت دارد. به عنوان مثال اگر کم خونی ناشی از مسمومیت با سرب باشد حذف سرب و درمان های دفع سرب ضروری است. در برخی موارد ویتامین B۶ (پیریدوکسین) ممکن است به بهبود تولید گلبول های قرمز کمک کند. در موارد شدید تزریق خون ممکن است لازم باشد.
• کم خونی سیدروبلاستیک ارثی : درمان معمولاً حمایتی است و شامل تزریق خون داروهای دفع کننده آهن و پیوند مغز استخوان در موارد شدید می شود. ویتامین B۶ ممکن است در برخی از انواع ارثی کم خونی سیدروبلاستیک موثر باشد.

درمان کم خونی بیماری های مزمن

درمان کم خونی بیماری های مزمن بر درمان بیماری زمینه ای متمرکز است. کنترل بیماری مزمن می تواند به بهبود کم خونی کمک کند. در برخی موارد ممکن است از اریتروپوئیتین مصنوعی برای تحریک تولید گلبول های قرمز استفاده شود. تزریق خون معمولاً فقط در موارد شدید کم خونی و علائم شدید توصیه می شود.

راهکارهای خانگی و تغییرات سبک زندگی

علاوه بر درمان های پزشکی برخی راهکارهای خانگی و تغییرات سبک زندگی می توانند به بهبود سطح MCHC و کاهش علائم کم خونی کمک کنند. توجه داشته باشید که این راهکارها نباید جایگزین درمان های پزشکی تجویز شده توسط پزشک شوند بلکه به عنوان مکمل درمانی در نظر گرفته می شوند.

• رژیم غذایی غنی از آهن : همانطور که قبلاً ذکر شد مصرف مواد غذایی غنی از آهن برای بهبود کم خونی فقر آهن بسیار مهم است. سعی کنید به طور منظم گوشت قرمز مرغ ماهی سبزیجات برگ سبز تیره حبوبات و غلات غنی شده با آهن را در رژیم غذایی خود بگنجانید.
• مصرف ویتامین C : ویتامین C به جذب بهتر آهن از مواد غذایی و مکمل ها کمک می کند. مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین C مانند مرکبات (پرتقال لیمو گریپ فروت) توت فرنگی فلفل دلمه ای کلم بروکلی و گوجه فرنگی را افزایش دهید. همچنین می توانید مکمل ویتامین C مصرف کنید اما قبل از مصرف مکمل با پزشک خود مشورت کنید.
• اجتناب از مهارکننده های جذب آهن : برخی مواد غذایی و نوشیدنی ها می توانند جذب آهن را کاهش دهند. از مصرف چای قهوه نوشابه های گازدار و محصولات لبنی همراه با وعده های غذایی اصلی یا مکمل های آهن خودداری کنید. این نوشیدنی ها حاوی تانن ها کافئین و کلسیم هستند که می توانند جذب آهن را مختل کنند.
• پرهیز از مصرف الکل : مصرف الکل می تواند بر تولید گلبول های قرمز تاثیر بگذارد و کم خونی را تشدید کند به ویژه در کم خونی سیدروبلاستیک. اگر مبتلا به کم خونی هستید مصرف الکل را محدود یا به طور کامل قطع کنید.
• استراحت کافی : خستگی یکی از شایع ترین علائم کم خونی است. سعی کنید به اندازه کافی استراحت کنید و خواب کافی داشته باشید. برنامه ریزی برای استراحت های کوتاه در طول روز و اجتناب از فعالیت های سنگین می تواند به کاهش خستگی کمک کند.
• مدیریت استرس : استرس مزمن می تواند بر سلامت عمومی بدن تاثیر بگذارد و علائم کم خونی را تشدید کند. تکنیک های مدیریت استرس مانند مدیتیشن یوگا تنفس عمیق و فعالیت های آرامش بخش را تمرین کنید.
• ورزش منظم : ورزش منظم و متعادل می تواند به بهبود سطح انرژی و سلامت عمومی کمک کند. با پزشک خود در مورد نوع و میزان ورزش مناسب برای شرایط خود مشورت کنید. ورزش های سبک تا متوسط مانند پیاده روی شنا و دوچرخه سواری معمولاً برای افراد مبتلا به کم خونی مناسب هستند.
• ترک سیگار : سیگار کشیدن اکسیژن رسانی به بافت ها را کاهش می دهد و می تواند علائم کم خونی را بدتر کند. اگر سیگار می کشید ترک سیگار می تواند به بهبود سلامت عمومی و کاهش علائم کم خونی کمک کند.

پیشگیری از پایین بودن MCHC

پیشگیری از پایین بودن MCHC بستگی به علت زمینه ای آن دارد. در بسیاری از موارد با رعایت برخی نکات می توان از بروز کم خونی و پایین بودن MCHC پیشگیری کرد.

راهکارهای پیشگیری شامل موارد زیر است :

• رژیم غذایی متعادل و غنی از آهن : داشتن یک رژیم غذایی متنوع و متعادل که شامل منابع کافی آهن باشد مهم ترین اقدام پیشگیرانه است. به خصوص برای گروه های در معرض خطر کمبود آهن مانند زنان در سنین باروری زنان باردار و شیرده کودکان و نوجوانان و گیاهخواران توجه به دریافت کافی آهن از طریق رژیم غذایی ضروری است.
• غربالگری منظم برای کم خونی : انجام آزمایش خون CBC به طور منظم به ویژه برای گروه های در معرض خطر می تواند به تشخیص زودهنگام کم خونی و پایین بودن MCHC کمک کند. در صورت تشخیص زودهنگام درمان سریع تر و موثرتر خواهد بود. در مورد فواصل زمانی مناسب برای غربالگری با پزشک خود مشورت کنید.
• درمان بیماری های مزمن : کنترل و درمان بیماری های مزمن می تواند از بروز کم خونی بیماری های مزمن و پایین بودن MCHC جلوگیری کند. اگر به بیماری مزمنی مبتلا هستید به طور منظم با پزشک خود در ارتباط باشید و دستورات درمانی را به دقت دنبال کنید.
• جلوگیری از خونریزی های غیرطبیعی : در صورت مشاهده هرگونه خونریزی غیرطبیعی مانند خونریزی گوارشی خونریزی قاعدگی شدید یا خونریزی های دیگر به پزشک مراجعه کنید تا علت آن بررسی و درمان شود. تشخیص و درمان زودهنگام خونریزی می تواند از کمبود آهن و کم خونی جلوگیری کند.
• مشاوره ژنتیک : اگر سابقه خانوادگی تالاسمی یا کم خونی سیدروبلاستیک دارید قبل از بارداری یا تصمیم به فرزندآوری با پزشک و متخصص ژنتیک مشورت کنید. مشاوره ژنتیک می تواند به شما در درک خطر انتقال این بیماری ها به فرزندانتان و گزینه های پیشگیری کمک کند.

نتیجه گیری

پایین بودن MCHC در آزمایش خون می تواند نشان دهنده کم خونی هیپوکرومیک باشد که شایع ترین علت آن کم خونی فقر آهن است. علل دیگر شامل تالاسمی کم خونی سیدروبلاستیک و بیماری های مزمن می شود. علائم پایین بودن MCHC اغلب ناشی از کم خونی است و می تواند شامل خستگی ضعف رنگ پریدگی تنگی نفس و سرگیجه باشد. تشخیص پایین بودن MCHC با آزمایش خون CBC و آزمایش های تکمیلی مانند آزمایش آهن خون هموگلوبین الکتروفورز و آزمایش مغز استخوان انجام می شود.

درمان بستگی به علت زمینه ای دارد و ممکن است شامل مکمل های آهن تزریق خون داروهای دفع کننده آهن پیوند مغز استخوان و درمان بیماری های مزمن باشد. راهکارهای خانگی و تغییرات سبک زندگی مانند رژیم غذایی غنی از آهن مصرف ویتامین C استراحت کافی و ورزش منظم می توانند به بهبود علائم کم خونی کمک کنند. پیشگیری شامل رژیم غذایی متعادل غربالگری منظم درمان بیماری های مزمن و جلوگیری از خونریزی های غیرطبیعی است.

پرسش و پاسخ متداول

۱. محدوده نرمال MCHC چقدر است؟

محدوده نرمال MCHC معمولاً بین ۳۲ تا ۳۶ گرم در دسی لیتر (g/dL) یا ۳۲۰ تا ۳۶۰ گرم در لیتر (g/L) است. این محدوده ممکن است بسته به آزمایشگاه و روش های مورد استفاده کمی متفاوت باشد.

۲. آیا پایین بودن MCHC خطرناک است؟

پایین بودن MCHC به خودی خود خطرناک نیست اما نشان دهنده یک مشکل زمینه ای است که نیاز به بررسی و درمان دارد. کم خونی ناشی از پایین بودن MCHC می تواند منجر به علائم ناخوشایند و عوارض جدی در صورت عدم درمان شود. در صورت مشاهده پایین بودن MCHC در آزمایش خون حتماً با پزشک خود مشورت کنید تا علت آن مشخص و درمان مناسب آغاز شود.

۳. آیا رژیم غذایی به تنهایی می تواند پایین بودن MCHC را درمان کند؟

در موارد خفیف کم خونی فقر آهن تغییرات رژیم غذایی و افزایش مصرف مواد غذایی غنی از آهن ممکن است به بهبود سطح MCHC کمک کند. با این حال در بسیاری از موارد به ویژه در کم خونی فقر آهن متوسط تا شدید و سایر علل پایین بودن MCHC مصرف مکمل های آهن یا سایر درمان های پزشکی تجویز شده توسط پزشک ضروری است. رژیم غذایی سالم و غنی از آهن می تواند به عنوان مکمل درمانی و پیشگیری از کم خونی مفید باشد اما نمی تواند جایگزین درمان های پزشکی شود.

توصیه می شود در صورت مشاهده پایین بودن MCHC در آزمایش خون خود یا تجربه علائم کم خونی حتماً به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب برای شما تعیین شود. پزشک با بررسی سابقه پزشکی انجام معاینات فیزیکی و آزمایش های لازم علت پایین بودن MCHC را مشخص کرده و بهترین روش درمانی را برای شما تجویز خواهد کرد. خوددرمانی و تاخیر در مراجعه به پزشک می تواند منجر به بدتر شدن وضعیت و بروز عوارض جدی شود.