فکر میکنید ماهانه چه مقدار میکروپلاستیک می خوریم؟

غزال زیاری: طبق مطالعه جدید محققان کورنل و با استناد به نقشه برداری جذب میکروپلاستیک در 109 کشور دنیا، کشورهای جنوب شرق آسیا از جمله اندونزی، مالزی و فیلیپین در صدر فهرست جهانی در جذب میکروپلاستیک ها از طریق رژیم غذایی هستند و از سوی دیگر کشورهایی مثل چین، مغولستان و بریتانیا در صدر فهرست کشورهایی قرار دارند که بیشترین میزان میکروپلاستیک را تنفس می کنند.

در این مطالعه که در روز 24 آوریل در ژورنال Environmental Science & Technology منتشر شد، با بررسی مدل داده های موجود، به تخمین اینکه انسان ها در طول زندگی شان به صورت ناخواسته چه مقدار میکروپلاستیک می خورند و استنشاق می کنند پرداخته شده است. ورود میکروپلاستیک ها به بدن انسان، نتیجه زباله های پلاستیکی رهاشده در طبیعت و پراکنده شدن آن ها در محیط زیست است.

در جریان این تحقیق، برای برآورد دقیق میزان میکروپلاستیک ورودی به بدن انسان، عادات غذایی هر کشور، فناوری های پردازش مواد غذایی، جمعیت شناسی سن و نرخ تنفس (مجموعا تمام فاکتورهایی که در نحوه ورود میکروپلاستیک به بدن ساکنان هر کشور موثر است) مدنظر قرارگرفته است.

فنگکی یو، روکسان. ایی و مایکل جی.زاک، اساتید مهندسی سیستم های انرژی که جزو نویسندگان این مطالعه هستند، معتقدند: «جذب میکروپلاستیک ها در سطح یک کشور، شاخص مهمی است که آلودگی پلاستیک و خطرات سلامت عمومی را نشان می دهد. نقشه برداری جامع جهانی، از تلاش های محلی برای کاهش آلودگی از طریق افزایش کنترل کیفیت آب و بازیافت موثر زباله ها حمایت می کند.»

میکروپلاستیک ها چطور جذب بدن می شوند؟

در این مطالعه با جمع آوری داده های مربوط به غلظت میکروپلاستیک ها در گروه های اصلی غذایی اصلی مانند میوه ها، سبزیجات، پروتیین ها، غلات، لبنیات، نوشیدنی ها، قندها، نمک و ادویه ها، میزان جذب این مواد در رژیم غذایی ارزیابی می شود. داده های مورداستفاده در این مدل ها، نشان می دهد چه میزان از آن غذاها در کشورهای مختلف مصرف می شود. مثلاً سرانه مصرف نمک خوراکی در اندونزی و آمریکا گرچه برابر است، اما غلظت میکروپلاستیک در نمک اندونزی حدود 100 برابر بیشتر است.

در این مطالعه مشخص شد که مردم اندونزی، ماهانه حدود 15 گرم میکروپلاستیک می خورند که بیشتر از هر کشور دیگری است و لازم به ذکر است که اکثر ذرات میکروپلاستیک ورودی به بدن آن ها، از طریق منابع آبی ازجمله غذاهای دریایی است و این افزایشی 59 برابری در مصرف روزانه میکروپلاستیک از سال 1990 تا 2018 که محدوده تاریخی مورداستفاده توسط مدل هاست را نشان می دهد.

از سوی دیگر میزان مصرف میکروپلاستیک در رژیم غذایی آمریکایی ها، ماهانه حدود 2.4 گرم تخمین زده شده است و کمترین میزان مصرف میکروپلاستیک در رژیم غذایی کشورهای مختلف دنیا در اختیار پاراگویه با میانگین مصرف ماهانه 0.85 گرم است.

سرانه میکروپلاستیک تنفس شده در 109 کشور

برای محاسبه میکروپلاستیک های استنشاقی، از داده های مرتبط با غلظت میکروپلاستیک موجود در هوا، جمعیت شناسی سن و نرخ تنفس انسان استفاده شد. نتیجه این بررسی حکایت از آن دارد که ساکنان چین و مغولستان با تنفس بیش از 2.8 میلیون ذره در ماه در صدر فهرست قرار دارند.

ساکنان آمریکا ماهانه 300 هزار ذره میکروپلاستیکی استنشاق می کنند و این آمار در بین ساکنان مدیترانه و مناطق مجاور کمتر است و مثلاً ساکنان کشورهایی مثل اسپانیا، پرتغال و مجارستان، ماهانه بین 60 هزار تا 240 هزار ذره در ماه استنشاق می کنند.

یو، یکی از اعضای هییت علمی ارشد مرکز پایداری کورنل اتکینسون در توضیح بیشتر گفت: «صنعتی شدن اقتصادهای درحال توسعه، به ویژه در شرق و جنوب آسیا، باعث افزایش مصرف مواد پلاستیکی، تولید زباله و جذب میکروپلاستیک در بدن انسان ها شده است؛ اما در سوی دیگر، کشورهای صنعتی با حمایت از منابع اقتصادی بیشتر در راستای کاهش و حذف پلاستیک رایگان وارد عمل شده و درنتیجه روند معکوسی را تجربه می کنند.»

تلاش جهانی برای مبارزه با خطرات موجود

او همچنین به این نکته اشاره کرد که این مطالعه گرچه استراتژی های کاهش جذب میکروپلاستیک که برای اقتصادهای محلی و زمینه های صنعتی طراحی شده را توضیح می دهد؛ اما چنین تلاش هایی به همکاری های بین المللی نیاز دارد که ازجمله آن ها می توان به حمایت فناوری کشورهای توسعه یافته در راستای پیشبرد استراتژی های کاهش زباله اشاره کرد.

بنا بر اطلاعات منتشرشده در این مطالعه، کاهش 90 درصدی در زباله های پلاستیکی آبزی، کاهش چشمگیری را در زمینه قرار گرفتن در معرض میکروپلاستیک ها به همراه خواهد داشت که حدود 51% در کشورهای توسعه یافته و 49% در مناطق بسیار صنعتی خواهد بود.

ژایو در این باره توضیح داد: «تمیز کردن سیستم آب های سطحی جهان، به سان یک ماراتن است که تحت تاثیر محیط های صنعتی و اجتماعی-اقتصادی محلی قرار دارد. می توان از نقشه جهانی که نقاط داغ و پرتراکم میکروپلاستیک های آبی را مشخص کرده، به عنوان راهکار آغازگر این سفر استفاده کرد. پرداختن به ماجرای جذب میکروپلاستیک به بدن انسان، نیازمند رویکردی چندوجهی است و باید برای یافتن راه حل های بسته بندی پایدار، اجرای مقررات سخت گیرانه در مدیریت پسماند و فناوری های پیشرفته تصفیه آب تمرکز کرد.»

منبع: phys